บทที่ 19 การยุติการสนทนา
(Ending Conversation)
ในบางสถานการณ์เราอาจเกิดความจำเป็นต้องยุติการสังสรรค์หรือการสนทนาลงด้วยสาเหตุต่างๆ อาทิ มีนัดกับผู้อื่น ต้องรีบไปทำกิจธุระสำคัญ ต้องเดินทางไกล ฯลฯ ดังนั้นเราจำเป็นจะต้องมีคำอธิบายและคำพูดขอตัว เพื่อใช้สื่อให้ผู้ฟังทราบและไม่หลงเข้าใจผิดว่าอาการกระสับกระส่ายของเราหมายถึงไม่ต้องการสนทนากับเขา คำพูดที่แสดงให้เห็นว่าเราต้องการยุติการสนทนา ได้แก่
- I really must be going/leaving.
- I really should be getting back home/to work.
- I think I really should be going.
- I’ve got to be going now.
- I must get back to work.
- I’d better be moving/going/getting on my way.
- I guess I ought to get back.
- I hope you don’t mind, but I’ve got to go now.
- I should be on my way.
หากเกรงว่าผู้ฟังอาจจะยังไม่เข้าใจก็สามารถเพิ่มเติมเหตุผลของการขอตัวก่อนได้ เช่น
- It’s rather late, and I’ve got to get up early tomorrow.
- I’ve got a lot to do this afternoon/tomorrow.
- I have an appointment at เวลา.
- It’s a long drive back.
- It’s getting very late, and I’ve got an early morning meeting.
ในกรณีที่คู่สนทนาได้แจ้งให้เราทราบถึงความจำเป็นที่จะขอยุติการสนทนา เราอาจตอบกลับไปตามที่โอกาสและสถานการณ์จะอำนวยดังนี้
- Thank you for coming.
- It’s been (very) nice/interesting talking to you.
- We’ll have to get together (again) sometime.
- So I’ll see you again soon.
- I’d better let you go.
- I’d better not take up any more of your time.
สถานการณ์ตัวอย่าง
- A: I really must be going. It’s rather late, and I’ve got an early morning meeting.
B: Thank you for coming. We’ll get together again some time.
- A: I guess I ought to get back to the office. I’ve got a lot to do this afternoon.
B: I’d better let you go. So I’ll see you again soon, I hope.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น